Την (επειδή το κείμενο έχει διαχρονική αξία και σημασία, εδώ εμείς θα βάλουμε το ”Μια οποιαδήποτε Πέμπτη”)Πέμπτη τα παιδιά μας πληροφορήθηκαν τους βαθμούς τους από τις Πανελλαδικές Εξετάσεις.
Προφανώς η ευχή μας για επιτυχία δεν έπιασε σε όλους.
Κάποιοι πανηγυρίζετε, αλλά δίπλα σας υπάρχουν παιδιά που δεν τα κατάφεραν.
Σε αυτά τα παιδιά ένιωσα την ανάγκη να απευθυνθώ απόψε.
Θέλω να σας θυμίσω, πως όπως η αγκαλιά του γονιού, έτσι και του δασκάλου, υπάρχει πάντα εδώ για εσάς. Δεν είναι αγκαλιά παρηγοριάς, αλλά κατανόησης, συμπαράστασης και ανακούφισης.
Βλέπετε η επιτυχία πάντα είχε πολλούς διεκδικητές, αλλά το στραβοπάτημα έχει τη μοίρα να είναι ορφανό.
Κανένας δε γνωρίζει καλύτερα τον πόνο που προκαλεί μια κακή πορεία, πόσες ενοχές γεννά και πόσο αδιέξοδη δείχνει η ζωή μετά από αυτή, περισσότερο από ένα δάσκαλο. Ίσως γιατί είναι το πεπρωμένο μας να βιώνουμε αυτές τις καταστάσεις κάθε χρόνο πολλαπλά.
Αν νιώσετε λοιπόν την ανάγκη να απευθυνθείτε σε εμάς, αν μας αισθανθείτε ικανούς να αφουγκραστούμε την αγωνία σας για το μέλλον, να γνωρίζετε ότι θα είμαστε εδώ να σας ακούσουμε.
Όχι για να δώσουμε λύσεις. Απλά για να βάλουμε το πρόβλημα στις σωστές του διαστάσεις.
Όταν είμαστε πεσμένοι, δίνουμε την ευκαιρία σε όλα να φαντάζουν μεγάλα.
Ανασυνταχθείτε και παλέψτε το. Μιλήστε για αυτό για να το αποδυναμώσετε.
Κανένα εμπόδιο στη ζωή δεν την διακόπτει, ίσως μόνο την καθυστερεί…
Με τιμή,
Σ. Ασημέλλης
Χημικός, Καθηγητής στο Πρότυπο Γυμνάσιο Αναβρύτων
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
