Χρήσιμες συμβουλές από την συνεργάτη μας κα Αλεξάνδρα Καππάτου
Σε κάθε διάλεξη που δίνω σχετικά με τις σχέσεις των γονιών με τα παιδιά, μία από τις βασικές ερωτήσεις που μου θέτουν οι γονείς αφορά τη συμπεριφορά των παιδιών τους. Κεντρικό θέμα στους προβληματισμούς τους αποτελούν τα όρια.
Αναρωτιούνται από ποια ηλικία πρέπει να βάζουν όρια και με ποιον τρόπο.
Αποφασίστε από κοινού οι δυο γονείς με ποιον τρόπο θέλετε να διαπαιδαγωγήσετε τα παιδιά σας, τι κανόνες και όρια θα βάλετε και, φυσικά, εφόσον τα ορίσετε, συμφωνήστε να τα τηρείτε.
Να ζητάτε πάντα από τα παιδιά πράγματα που είναι σύμφωνα με τις δυνατότητές τους, ανάλογα με την ηλικία και την ανάπτυξή τους.
Από τη μια πλευρά, το παιδί θέλει να στηρίζεται απολύτως στους γονείς του και να νιώθει ασφάλεια, από την άλλη, όμως, αγωνίζεται να αυτονομηθεί, να πειραματιστεί, να δοκιμάσει και να αποκτήσει νέες εμπειρίες. Αυτό το φέρνει σε αντιπαράθεση μαζί τους, διότι, στην προσπάθειά του να εξερευνήσει, συχνά κάνει πράγματα που ίσως είναι επικίνδυνα.
Έτσι, οι γονείς αναγκάζονται να του βάζουν όρια και απαγορεύσεις. Κάποιες φορές το παιδί τα δέχεται, ενώ άλλες τα παραβιάζει. Ακόμα και όταν οι γονείς είναι εξαιρετικά χαλαροί και έχουν ελάχιστες απαιτήσεις, το παιδί, κατά καιρούς, θα παραβιάσει κάποια όρια και θα παραβεί εντολές, δοκιμάζοντας τις δυνάμεις του και, ταυτόχρονα, «τεστάροντας» πόσο σημαντικός ήταν ο κανόνας που του είχατε ζητήσει να σεβαστεί. Ήταν αρκετά σπουδαίος ή όχι; Από την αντίδραση των γονιών θα βγάλει τα συμπεράσματά του.
Για παράδειγμα, αρκετές φορές, ένα παιδί θα επιχειρήσει να σπρώξει το αδελφάκι του, κι ας γνωρίζει ότι η μαμά ή ο μπαμπάς θα το μαλώσει γι’ αυτό· όμως, μ’ αυτόν τον τρόπο επιδιώκει ακριβώς να τους προκαλέσει. Τέτοια περιστατικά είναι πιο συχνά σε οικογένειες που είτε δεν θέτουν σαφή όρια είτε οι κανόνες που έχουν ορίσει είναι τόσο αυστηροί, ώστε το παιδί δικαιολογημένα επαναστατεί.
